Menu
Η κύρια ιδέα της θεραπευτικής αντιμετώπισης είναι ο προσδιορισμός του προβλήματος, η χρήση Manual Therapy για την ανάκτηση κινητικότητας και ελαστικότητας και η εφαρμογή προγράμματος ασκήσεων για την απόκτηση δύναμης, σταθερότητας και ελέγχου. Το τελικό στάδιο των ασκήσεων όμως εξειδικεύεται για κάθε άθλημα.
Ακόμη, οι προδιαθεσικοί παράγοντες που οδηγούν σε έναν τραυματισμό πρέπει να αναγνωριστούν και να διορθωθούν, ώστε να καταστεί δυνατή η αποφυγή μελλοντικών υποτροπών (π.χ. αλλαγές στην εμβιομηχανική αρθρώσεων, μυϊκή ανισορροπία, λανθασμένη τεχνική κ.α.).
Στη Μυοσκελετική και Αθλητική Φυσικοθεραπεία, σειρά ερευνών που έχουν διεξαχθεί αποδεικνύουν ότι το Manual Therapy είναι αποτελεσματικότερο από τις παθητικές φυσικοθεραπευτικές μεθόδους, τις οποίες οι περισσότεροι ασθενείς στην Ελλάδα έχουν «δοκιμάσει».
Η εξειδίκευση στο Manual Therapy ονομάζεται Musculoskeletal Physiotherapy (Μυοσκελετική Φυσικοθεραπεία) και επιτυγχάνεται με μεταπτυχιακές σπουδές και πολυετή κλινική εμπειρία.
Πέρα από το Manual Therapy, η θεραπευτική άσκηση αποτελεί τον ενδεδειγμένο τρόπο για την αποκατάσταση των μυοσκελετικών και αθλητικών παθήσεων. Για τα περισσότερα μυοσκελετικά προβλήματα ο συνδυασμός και των δύο (Manual Therapy & Exercise Therapy) είναι επιβεβλημένος, λόγω της αποτελεσματικότητάς του.
Αρχικά, ο φυσικοθεραπευτής χρησιμοποιώντας κατάλληλους θεραπευτικούς χειρισμούς (Manual Therapy) επαναφέρει τις αρθρώσεις, τους μύες, τους τένοντες, τα νεύρα και όλα τα υπόλοιπα «μαλακά μόρια» στην φυσιολογική, προ-παθολογίας, κατάστασή τους (π.χ. κινητικότητα, ελαστικότητα). Ταυτόχρονα, με ειδικές θεραπευτικές ασκήσεις, προσαρμοσμένες στην συγκεκριμένη παθολογία, επανακτάται η δύναμη, ο έλεγχος και η σταθερότητα στην πάσχουσα περιοχή.
Ένας από τους κυριότερους παράγοντες μυοσκελετικών παθήσεων στην εποχή μας είναι η πολύωρη εργασιακή θέση/στάση και οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις κατά την εργασία. Η σπονδυλική στήλη περισσότερο, αλλά και πολλές περιφερικές αρθρώσεις (π.χ. καρπός, αγκώνας, ώμος, γόνατο) υφίστανται μεγάλη καταπόνηση, είτε από πολύωρη λανθασμένη στάση, είτε από λανθασμένες/επαναλαμβανόμενες κινήσεις εργασιακής ρουτίνας (κακή χρήση/υπέρχρηση). Τις περισσότερες φορές δυστυχώς το πρόβλημα γίνεται αντιληπτό μετά τον τραυματισμό, με συνέπεια τόσο ο εργαζόμενος να υποφέρει, όσο και ο εργοδότης να στερείται για αρκετό καιρό τις πολύτιμες υπηρεσίες του.
Τα πέλματα του ανθρώπινου σώματος έχουν παρομοιαστεί με τα θεμέλια ενός κτηρίου, για τον τρόπο που υποστηρίζουν το βάρος και επηρεάζουν την σταθερότητα και τη λειτουργία των υπερκείμενων δομών. Στο ανθρώπινο σώμα υπερκείμενες δομές, που αποδεδειγμένα επηρεάζονται αρνητικά από τη δυσλειτουργία των πελμάτων, είναι οι αρθρώσεις και οι μύες του αστραγάλου, του γόνατου, του ισχίου, ακόμα και η οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης.
Σε περίπτωση που η αξιολόγηση μίας παθολογίας του κάτω άκρου δείξει ότι η εμβιομηχανική (μηχανική του μυοσκελετικού συστήματος) δυσλειτουργία των πελμάτων είναι η αποκλειστική αιτία, ή ακόμα και ένας απλώς προδιαθεσικός παράγοντας, η θεραπεία εστιάζεται στη διόρθωση αυτής της δυσλειτουργίας. Οι θεραπευτικοί χειρισμοί (ManualTherapy) και οι ασκήσεις συμπληρώνονται με την διαμόρφωση ορθοτικών πελμάτων έσω υποδήματος που θα βελτιώσουν και θα αλλάξουν την λειτουργία του κάτω άκρου.
